maandag 22 juni 2015

Het reli-nazisme rukt op in Nederland. Hoe lang hebben we nog?

(Voor het eerst gepubliceerd in 2009 op het verloren weblog Het Vrije Volk)

Wie had dat gedacht van een handjevol ongeschoolden uit Noord-Afrika. Nog geen vijftig jaar geleden binnengekomen als verlegen naar de grond starende gastarbeiders, thans maken ze voor vijf procent deel uit van de Nederlandse bevolking. En de laatste voorspellingen zeggen dat ze misschien al deze eeuw een meerderheid zullen vormen in dit land.

Ik heb het over de soldaten van Allah. Moslims dus. Waar lange tijd niemand last van had. Ze werkten hard en vervulden baantjes die door de autochtone bevolking te min werden bevonden. Eigenlijk zag je ze nergens, behalve op het werk. Goedlachse figuren leken het, die zich liever niet mengden met de lokale bevolking. Meer dan een attente groet en een vriendelijk gezicht zat er niet in. Maar dat vonden we (mea culpa) eigenlijk ook best wel comfortabel. En dus wisten we niets van deze mensen. Van het door hen gekoesterde reli-nazisme hadden we wel gehoord, maar wat het voorstelde? Pfff.

Aanvankelijk werden er wat ontmoetingsruimtes georganiseerd voor Ahmed en Ali, dan hadden ze nog wat aan elkaar. Alleen is maar alleen, zo was de gedachte. En een paar jaar later mochten ook de eerste islamitische gebedshuizen het licht zien. In den beginne saaie, onopvallende gebouwtjes, maar toen Allah zag dat het goed was, kregen ze steeds meer exotische vormen en waren ze na verloop van tijd al van verre herkenbaar aan de soms tientallen meters hoge torentjes die sterk deden denken aan raketten.

Moskeeën werden die bouwwerken genoemd, en moslims verschenen daar steeds vaker in een typische outfit om hun eer te betuigen aan ene Mohammed. Volgens zeggen, de grondlegger van het reli-nazisme. Ze droegen jurken, zoals die ook gedragen werden in de thuislanden en velen lieten hun baard staan. Who cares, hebben we lang gedacht. Ze zien er misschien raar uit, maar ze doen goed werk, kosten weinig en vallen niemand lastig. En daar was geen woord aan gelogen.

Luieren in de bijstand

En zo vervlogen de jaren. Kostbare jaren waarin niemand oplette of het eigenlijk wel goed ging met deze groep. Want de afspraak was dat ze na verloop van tijd weer naar huis zouden gaan. Niks om je druk over te maken dus. Maar ze vertrokken niet. Integendeel. Mede dankzij de uitstekende sociale voorzieningen in dit land, kwamen er steeds meer bij.

Nog steeds niks aan de hand zou je zeggen, hadden wij in hun plaats misschien ook wel gedaan, maar wie wat verder keek dan de neus lang was, ontdekte al vrij snel dat veel van deze gastarbeiders niet meer aan de slag gingen. Wel een huis en een uitkering kregen waarna ze ook nog eens de uitgebreide familie uit het buitenland lieten overkomen, maar werken, ho maar. Tja, en geef ze eens ongelijk: een jaartje luieren in de bijstand leverde meer op dan twee jaar dag en nacht ploeteren in Turkije. Of Marokko.

 Een uitzonderlijke toestand die jaren voortduurde. Nu was het ook niet zo dat niemand ze in de gaten had. Zo af en toe werd Nederland opgeschrikt door vaak helaas wat vreemdsoortige figuren die in een paar gevallen zelfs de bruine geur van de vorige eeuw nog met zich meevoerden. Vooral linkse politici die in de snel groeiende groep moslims nieuwe kansen zagen om hun machtsposities te consolideren, sloegen de kritiek, elke kritiek, gelijk de grond in: ‘jullie zijn toch geen racisten?’ Nou, zeg dat maar eens tegen mensen die vanuit hun jeugd opgezadeld waren met een plaatsvervangend schuldgevoel vanwege het gemak waarmee Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog konden worden afgevoerd. Weg waren ze! Terug in het hok.

Racisten en fascisten

En daar bleven ze tot Nederland – ineens - vol stond met moskeeën, sommigen zo groot als een flatgebouw, en moslims met veel lawaai hun vermeende rechten begonnen op te eisen. En dat waren nogal vreemde zaken, om het maar vriendelijk te zeggen: het recht om vrouwen te discrimineren, het recht om een eigen economie te creëren, het recht op eigen voedsel, het recht op eigen zieken- en bejaardenhuizen. Zeg maar rustig: het recht op het stichten van een eigen, parallelle, moslimse samenleving.

Was dat even schrikken geblazen! Hoe had het in Allah’s naam zover kunnen komen! En terwijl we nog volop bezig waren deze krankjorume situatie te verwerken, stonden de linksdragers al weer klaar om ons met dat zo typerende vingertje eraan te ‘herinneren’ dat er ook Joodse bejaardenhuizen bestonden. En ook Joden geen varkensvlees aten. En ook Joden ritueel slachtten. En dat Joden baarden droegen en vaak net zo strikt in de leer waren als moslims. Of we dus maar heel snel onze schuimende bekjes wilden houden. En wie toch de gore moed had te protesteren tegen de moslimse roep om Apartheid, werd op voorhand verweten een smerige fascist te zijn. Erger nog: voor we het in de gaten hadden, waren de moslims van nu, de Joden van toen, en wij heetten Hitler.

Het zweet brak ons uit. Want Nederlanders waren helemaal geen racisten en fascisten. We konden die woorden amper uitspreken en hadden altijd vriendelijk gedaan tegen immigranten, ook tegen moslims. Kijk maar hoe ze woonden. En wie geen werk had, en dat waren er beslist een heleboel, mocht op kosten van de belastingbetaler de godganse dag koffie drinken. Geen probleem, want Nederland was gul naar z’n mohammedanen. Steeds meer moskeeën werden vanuit de overheid gefinancierd en moslims kregen bestuurlijke baantjes bij gesubsidieerde instellingen, op het gemeentehuis, en zelfs in de gemeenteraad. Als dat geen solidariteit was, dan wisten we het niet meer.

Fortuyn

Intussen, achter de schermen, diep in de spelonken van het Binnenhof, was een strijd op leven en dood uitgebroken. Ook het CDA had de moslim ontdekt. Terwijl de kerk steeds verder in verval raakte, mede dankzij de linkse elite die er een hobby van maakte christenen systematisch te beschimpen, leek de groei van islam niet meer te stuiten. En het krankzinnige was dat diezelfde godslasterende linksmens wel tegemoet kwam aan de soms toch echt bizarre moslimse eisen.

Het CDA zag in deze ontwikkeling een mogelijk antwoord op de prangende vraag hoe de ondergang van het christendom te stuiten. Geheel tegen de moraal in besloot men het gelijkheidsbeginsel te misbruiken door in lijn met linkse politiek, moslims hun 'status aparte' te gunnen. Wat er zo ongeveer op neerkwam dat de vraag om moslimse Apartheid deels werd gehonoreerd. Waarmee, zo gokte het CDA, kon worden bereikt dat ook de christenen onder het mom ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ hun verloren rechten konden opeisen.

Zo althans moet de ontspoorde kliek van Balkenende gedacht hebben, tot een zekere Pim Fortuyn vanuit het niets alle aandacht naar zich toetrok. Nu was het de beurt aan het CDA om zich rot te schrikken. Een ‘vieze homo’, een ‘enge relnicht’ had zich als de incarnatie van Karel Martel in de strijd tegen het woekerende islamisme geworpen. Hij sprak over moslims als de ‘5de colonne’ en het gepeupel vrat uit zijn hand. Wat een drama! En wat een vette streep door de snode plannen van de zwarte kousen. En van de PvdA natuurlijk. Laten we die vooral niet vergeten.

Staatsgreep

Ineens was daar die gemeenschappelijke vijand, een doorgeleerde darkroom-Rattenvanger van Hamelen, die als de voorspellingen het bij het rechte eind hadden, ook nog eens de volgende minister-president van Nederland zou worden. Denk erom dat er gehuild werd in Den Haag. En in het Koninklijk Paleis. Tranen die buiten het gezichtsveld van de burgers samensmolten tot een dodelijke tsunami, die niet alleen genadeloos een einde zou maken aan het leven van Fortuyn, maar ook zijn gewaagde plannen om de samenleving in het nadeel van de gecorrumpeerde regenten te hervormen, compleet van de kaart zou vegen.

Even werd de Haagse broederstrijd vergeten en een labiele links-activist maakte zich op voor de heilige jihad. Op 6 mei 2002 werd Pim Fortuyn succesvol geliquideerd en zijn in chaos achtergebleven partij viel na een korte klucht in kleine spartelende stukjes uiteen. In het ‘torentje’ werd de champagne ontkurkt en Wim Kok was er van overtuigd dat hij met zijn tranentrekkende televisieoptreden op de avond na de moord, zou worden genomineerd voor een Oscar.

De klus was geklaard. En hoe! Even samen de schouders eronder gezet, en de staatsgreep bleek een groot succes. De tijden van de VOC herleefden. Zo zie je maar wat een mens kan bereiken. Als hij maar wil. En Gelooft. Want zonder Geloof kun je niet functioneren. Wat ten overvloede werd bewezen door de snelle ondergang van die vervloekte atheïstische opstand onder Pim.

Wilders, de laatste der Mohikanen

Intussen zijn we weer jaren verder. Een turbulente periode die misschien wel het einde inluidt van Nederland zoals we dat tot nu toe gekend hebben. De moslimse Apartheid heeft, geholpen door de heersende elite, definitief zijn hakken gezet in de inmiddels zwaar vervuilde Binnenhofse grond, en onder het mom ‘wij zijn hier om te blijven’, worden langzaam maar zeker delen van de sharia, de moslimse wetgeving, ingevoerd.

‘Buurtvaders’ was een van de eerste pijnlijke grondwettelijke aderlatingen, maar de grootste overwinning voor islam en sowieso alle broeders in de strijd tegen het ongeloof, is een onlangs in België uitgesproken vonnis dat kritiek op islam strafbaar stelt. Met deze uitgelokte jurisprudentie in de hand, zal men proberen Geert Wilders, de laatste der Mohikanen, een kopje kleiner te maken. Want ook deze strijder tegen het reli-nazisme kan rekenen op een ongekend grote steun uit de bevolking. Het is zeker niet ondenkbaar dat zijn partij, de PVV, net zo groot zal worden als de LPF, het onthoofde geesteskindje van de inmiddels al weer bijna vergeten Pim Fortuyn. Of groter. Veel groter zelfs.

Een nieuwe streep door de rekening van de samenzweerders van weleer? Welnee. Niet meer. Hooguit een lastig obstakel. Men heeft namelijk geleerd van 2002. Met als hoogtepunt dat je een complete politieke stroming zomaar om zeep kunt helpen, en je er ook nog eens onbeschadigd mee weg komt. Als je maar wilt, en bereid bent alle middelen (die je wel moet hebben, natuurlijk) in te zetten.

Een onaangename gedachte. Want dit betekent dat in 2002 niet alleen Fortuyn is omgelegd, maar dat de kliek die daarvoor verantwoordelijk is, ook een einde heeft gemaakt aan onze democratie. Niet in de minste plaats door ons land uit te leveren aan de EU, overigens. Een daad die gezien de mening van de Nederlandse bevolking over dit onderwerp, gelijk staat aan puur landverraad. Met in de hoofdrol: J.P. Balkenende. Alweer.

Economische chaos

De vraag is natuurlijk hoe dit verder gaat. We zitten namelijk ook nog eens opgescheept met een economische crisis die z’n weerga niet kent. Eentje waarvan niemand weet hoe we eruit moeten komen. Terwijl de overheid keer op keer ‘lichtpuntjes’ produceert, en de gemanipuleerde beurs alleen nog maar lijkt te stijgen bij slecht bericht, staan de geldpersen op volle toeren te draaien. Nog steeds. Ook nu. As you read. Wat natuurlijk tot een onbeheersbare ramp leidt.

En om tot die conclusie te komen, hoef je echt geen econoom te zijn. Beter zelfs. Alsof die iets weten. Gewoon het gezonde verstand gebruiken is meer dan voldoende. Ondanks de vele leugens *kuch* om bestwil die de diverse overheden over ons heen strooien, verdiept de crisis zich verder en verder. De schuldenberg is niet meer te overzien, we praten wereldwijd al over duizenden miljarden dollars, en alleen draconische maatregelen kunnen misschien nog een beetje licht in die barre duisternis brengen.

Wat overigens ook weer apocalyptische risico’s met zich meebrengt. Want wie zich op dit onderwerp door de geschiedenis werkt, weet dat de kans op oorlog in tijden van economische chaos heel groot is. Maar laat ik niet teveel afdwalen. De toon is al somber genoeg, hoewel er idioten te over zijn die juist oorlog, het liefst een allesvernietigende wereldoorlog, zien als DE oplossing voor alle problemen.

Met verkiezingen halen we de eindstreep niet

Ik niet. Ik zie niets in geweld. Tenzij het niet anders kan. Wat mij terugbrengt bij m’n geweten dat nog immer worstelt met de vraag: ‘hoe nu verder?’ Doen we niks, dan dragen onze (achter)kleindochters een kopvod. Zo lijkt het althans op dit moment. Onaanvaardbaar. En vluchten kan ook niet meer. Ga maar naar Zweden, Frankrijk of Engeland, de problemen zijn overal gelijk. Dus zullen we hoe dan ook actie moeten ondernemen, vooropgesteld dat het nog niet te laat is.

Maar ja, actie. Het is zo makkelijk gezegd.... Op reguliere wijze - verkiezingen - halen we de eindstreep wellicht niet. Dat heeft Fortuyn wel bewezen. Blijkbaar zijn de tegenkrachten zo groot dat iedere opstand tegen het woekerende reli-nazisme desnoods met grof geweld wordt neergeslagen. Nou ja, we hebben nog één kans. De laatste. De volgende landelijke verkiezingen. In 2011 of misschien wel eerder. Pas dan weten we het zeker. Is het erop of eronder.

Laten we er het beste van hopen. Een andere optie is dat ook wij geweld gaan gebruiken, maar dan word je net als ‘zij’. En ‘zij’ zijn juist degenen die we willen bestrijden vanwege hun gewelddadige signatuur. Vat je het dilemma?

Moslims zijn slachtoffers van islam

Wat weer leidt tot de volgende vraag: wie zijn eigenlijk de schuldigen van de islamisering? De WARE schuldigen? Het ligt voor de hand om de moslim aan te wijzen, en dat is op zich ook terecht. Maar dan dringt zich gelijk de vraag op: ‘in hoeverre is islam een geloof?’ M.i. een belangrijke vraag. Want wie er vanuit gaat dat islam een opgelegde leer is, en ik denk dat ieder weldenkend mens dat wel zo vindt, die zal zich ook dienen te realiseren dat niemand de beschikking heeft gehad over z’n eigen geboorte. Laat staan om als moslim op deze wereld te worden gezet.

En aangezien beschaafde mensen weten dat je de ander nooit z’n cultuur mag verwijten, pleit dat moslims in moreel opzicht gelijk weer vrij. Natuurlijk, zij zijn dragers en verspreiders van het islam-virus, maar de stelling dat dit alles niet op vrijwillige basis gebeurt, is zeer verdedigbaar. Iedereen, dus ook de moslim, is een product van z’n sociale omgeving, z’n opvoeding. En dat leidt onherroepelijk tot de conclusie dat moslims eigenlijk veel meer dan wij slachtoffers zijn van die afschuwelijke doctrine: islam.

Zie daar maar wat tegenin te brengen. Wat overigens helemaal niet betekent dat we het reli-nazisme daarom maar moeten laten voortwoekeren. Integendeel! Een mug kan er ook niks aan doen dat ‘ie steekt, maar dat is nog geen reden om je dus maar lek te laten prikken.

Broedermoord

Goed. Terug naar de werkelijke schuldigen. De mensen die de islamisering faciliteren. Daar kan ik kort over zijn. Helaas moeten we die in eigen kring zoeken. In Nederland, in Europa. En het stikt er van. Geloof het of niet, maar de ondergang van het door onze voorouders met veel bloed en tranen vrijgevochten Europa, is veroorzaakt door zogeheten ‘friendly fire’. Fratricide. Broedermoord.

Het zijn onze eigen broeders en zusters die de geplande veilige toekomst voor ons en onze kinderen over de klink hebben gejaagd. Namen te over. En dan beperk ik mij voor het gemak maar weer tot Nederland. Wie kent ze niet. De PvdA, het CDA, D66, GroenLinks, de SP, maar ook de VVD, ze zitten vol met dit gespuis.

Vis gewoon alle namen uit de naoorlogse politiek bij elkaar, gooi de gasten van voor 1960 terug in de plomp, en je houdt een selectie over waarvan je gerust mag zeggen dat minstens de helft een bijdrage heeft geleverd aan de islamisering van ons land. De een ongetwijfeld meer dan de ander, maar collectief zijn ZIJ verantwoordelijk voor de uitverkoop van Nederland, en niemand anders.

Perpetuum mobile

Een schrale troost overigens, want het identificeren van daders brengt een mogelijke oplossing niet dichterbij. En daar gaat het natuurlijk om: DE OPLOSSING! Hoe komen we hier met z’n allen ooit nog uit. Komen we er wel uit. Je kunt de schuldigen lynchen zoveel je wilt, ze tegen de muur zetten, of ze eigenhandig wurgen, maar je bereikt er niets mee, want de islamisering is in de tussentijd een soort perpetuum mobile geworden.

 Zichzelf importerende Allah-vrezende kiezers hebben Den Haag in een wurggreep genomen en gijzelen inmiddels alle grote partijen. Een gigantisch probleem, want de tijd dringt. De vraag ‘hoe lang hebben we nog?’ drukt steeds meer op onze dagelijkse beslommeringen. Bedenk maar eens wat voor rampzalige gevolgen die parallelle, islamitische samenleving voor onze toekomst heeft. Nog steeds staan de poorten wijd open omdat Noord-Afrikaanse immigranten “de oplossing zijn voor de vergrijzing”, zo klinkt het uit Den Haag.

Maar als moslims nu al niet eens een baantje met ons willen zwemmen, hoe kun je dan verwachten dat ze straks onze pensioenen zullen ophoesten? Ik zie het niet gebeuren. En dus zullen we iets moeten doen om islam terug te dringen. Heel snel, en koste wat kost.

Apartheid

Maakt dat van mij een racist? Een fascist? Nee toch! Ik heb werkelijk niets tegen het islamitische individu. Sterker nog, een gevoel van medelijden is wat mij bekruipt wanneer ik zo’n ingesnoerde familie door de straten zie schuifelen. En veel Nederlanders denken net als ik. Daar ben ik van overtuigd.

Tegelijk vraag ik mij af waarom we Apartheid, de gesel van Zuid-Afrika, met zoveel moeite en bombarie van de wereld hebben gejaagd, terwijl amper 20 jaar later, moslimse Apartheid waar nodig zelfs gesubsidieerd een podium wordt geboden. Islam nota bene toegang is verschaft tot het hart van onze democratie: het parlement. Is men helemaal gek geworden? Ik roep daarom op tot een brede maatschappelijke discussie over de vraag in hoeverre we het reli-nazisme toestaan ons land verder te veroveren.

De chronisch door zijn stropdas gewurgde Donner pochte ooit vanuit zijn ivoren toren dat wanneer een meerderheid zou besluiten hier de sharia in te voeren, dit ook moest kunnen. Hij noemde dat de ultieme vorm van democratie, als ik mij niet vergis. ‘De ware democratie heeft het recht zichzelf op te heffen.’ Waarmee hij feitelijk meldde dat een collectieve zelfmoord van niet-moslims, wat hem betreft tot de mogelijkheden behoort.

De vraag is gelukkig (nog) wel hoe de Nederlandse burger daarover denkt. Zegt deze in meerderheid ‘prima, weg met ons’, dan weet ik dat we niet lang meer hebben. Dan treedt het exit-scenario in werking, en begint mijn moeizame zoektocht naar het laatste stukje moslimvrije grond op deze wereld. De groeten iedereen.

Islam gediskwalificeerd als geloof

Maar is het antwoord ‘onbestaanbaar!’, in de zin van ‘uitgesloten’, dan zal de politiek daaraan gevolg moeten geven. Wat m.i. direct begint met het juridisch kaderen van de begrippen geloof, religie en godsdienst. Waarbij het vrijwilligheidsbeginsel als vertrekpunt moet dienen. Met als gevolg dat islam kan worden gediskwalificeerd als geloof zoals bedoeld in de grondwet. Want islam is een moetje. Een verplicht nummer voor een ieder met een islamitische vader.

Wat vervolgens betekent dat islam ook mag worden uitgesloten van het gelijkheidsbeginsel, dat als je het mij vraagt sowieso alleen zou moeten gelden voor alles en iedereen die niet alleen onze moraal onderschrijft, maar ook daadwerkelijk belijdt. Hard misschien, maar rechtvaardig en vanuit de democratische moraal volkomen verdedigbaar.

Gebeurt dit niet, dan wordt het bloed aan de paal. Dat is mijn vaste overtuiging. Dan is het onvermijdelijk ‘wij’ of ‘zij’, en wederom leert de geschiedenis waar dat eindigt. Zover laten we het (dit keer) toch niet komen?

Geert Geel

1 opmerking:

  1. Las Vegas Review: Best Slots in Las Vegas, NV
    The Las Vegas strip has seen a number of casino-style slots and video 룰렛 돌리기 poker 오산 출장마사지 machines since 구미 출장안마 it became operational 평택 출장마사지 in 2000. The first casino-themed 제주도 출장마사지

    BeantwoordenVerwijderen